¡KLONK! KLA, KLA, KLA …
Oso ondo gogoratzen dut Artxandako errusiar mendiko bagoi txikiaren soinua, bidaia hasten zenean. Behin abiaturik, ez zegoen atzera bueltarik. Kla, kla, kla, gorantz. Joan nintzen azken aldian, 12 urte nituela uste dut. Bitxia egiten zait gogoratzea nola, bagoitik jaitsi eta gelako lagunekin bidaiaren kronika egitean, batzuei lehen jaitsierak ematen zien beldurra, beste batzuei bigarrenak, edo bat-bateko biraketak. Niri, ordea, lehen igoerak izutzen ninduen. Garai hartan zorabioarekin edo altuerekiko beldurrarekin lotzen nuen. Orain badakit antsietatea zela.
Pasa den urteko abenduaren 20an, Hilero Zornotzan hartu genuen. Ez nuen pentsatzeko denbora askorik izan. Jabik erosle gehiago zituen eta salmenta itxi behar zuen. Solasaldi bat etxean, bilera bat Pausan eta avanti! Sinatu nuen. Sinadura zatarra daukat, hazten zarenean hobetzen ez den ume-sinadura horietakoa. Baina balio du. Ez dago atzera bueltarik. Klonk! Bagoaz. Kla, kla, kla…
Igoerak 5 hilabete iraun du. Antsietate-nahasmendua duzunean, igoeran sufritzen duzu; zer etorriko den, nolakoa izango den galdetzen diozu zeure buruari. Gorputza tenkatzen zaizu, bihotza bizkortzen zaizu, zentzumen guztiak erne jartzen zaizkizu. Eta zure burua ez da gelditzen. Egia da intentsitate handiko jarduera profesionaleko hilabeteak izan direla, eta nire “lagunak” ez du zirrikitu askorik aurkitu nire buruan sartzeko. Baina tarte “libreetan”, nire garuna zentrifugatu egiten zuen, eta gauza askotan pentsatu ahal izan dut (edo pentsatu behar izan dut).
Kla, kla, kla… Diseinua aldatu beharko da. Eta logo berri bat? Atal berriak egin ditzakegu. Baina esentziari eutsi behar zaio. Hilero pertsonen kazetaritza da. Niri hori gustatzen zait. Nik jendeari buruz hitz egin nahi dut, gauzak egiten dituzten pertsonei buruz. Kultura, kirola, aisia, zaletasunak, lorpenak. Eta euskaraz hitz egitea. Eta ulertzen ez duenarentzat itzultzea. Eta aniztasunaz hitz egin. Aniztasuna gustatzen zaigu! Eta aldizkariarekin Amorebietako azken baserriraino iristea? Tirada handitu beharko da. Eta webgune berri bat, gaurkotuagoa. Eta sareetarako edukia sortzea. Kla, kla, kla…
Egutegian ikusten dut gure bagoi hori txikia gailurrera hurbiltzen ari dela. Bihotza bizkortzen ari zait. Baina behera begiratu eta pertsona asko ikusten ditut egitura eusten. Eta ama irribarre egiten, oso txikia nintzenean bezala, barraketako sirenak jotzen zuenean nire motorra ezezagunera abiatu zedin; amak irribarre egiten badu, ezin ezer txarrik gertatu! Eskerrak eman behar dizkiet eusten gaituzten guztiei. Zorte ona opa didatenei. Eskerrik asko! Jabi eta bere familia, lehen egunetik bikain portatu direnak, denetan laguntzen. Konfiantza eman diguten publizitate-markei esker ona adierazi nahi diegu, haiek gabe ezinezkoa izango bailitzateke. Eta horrek barne hartzen du udala, jakina. Eskerrik asko Hileron sinesten jarraitzeagatik. Zuen lankidetza funtsezkoa da. Eskerrik asko nire taldeari eta bereziki Irati Lejarragari (zoragarria zara!). Eta nola ez, eskerrik asko nire familiari. Xabi, Mikel, Aitzi… Eta eskerrik asko, amatxu, beti hor egoteagatik, irribarre batekin, ni edonora igotzen naizen bitartean!
Kla… kla… eta… isiltasuna. Gaur maiatzaren 28a da. Bihar aterako gara. Agur, antsietatea. Jaitsiera hasi da. Gozatzen hasi naiz! Bagoazzzzzzz!!!!!
